De vraag is of Nederland op grond van het belastingverdrag met Thailand bevoegd is te heffen over de lijfrentetermijnen. Op grond van het belastingverdrag met Thailand heeft Nederland een heffingsrecht voor zover de termijnen als zodanig ten laste zijn gekomen van winst die in Nederland is behaald door een onderneming. Daarvan is volgens Rechtbank Zeeland-West-Brabant (19 juni 2013, ECLI:NL:RBZWB:2013:5593) sprake. De termijnen komen volgens de rechtbank ten laste van de Nederlandse verzekeraar. Nederland mag dus (ook) heffen over de termijnen.
Ook Zuid-Korea en Filippijnen
In de meeste wat oudere belastingverdragen wordt het heffingsrecht over lijfrentetermijnen toegewezen aan het woonland. In het verdrag met Thailand staat een wat bijzondere bepaling die eiser hier de das om doet. Het is naar onze mening nog maar de vraag of deze uitspraak in een hoger beroep stand houdt.
In het belastingverdrag met Thailand worden pensioenen en lijfrentes hetzelfde behandeld. Er is voor zover bekend twee keer eerder geprocedeerd over het pensioen- en lijfrenteartikel onder het verdrag met Thailand:
- Pensioentermijnen ontvangen van een pensioenfonds mogen exclusief in Thailand worden belast. Het pensioenfonds drijft immers geen onderneming in de zin van het belastingverdrag met Thailand (Hof Den Bosch 4 december 1997, nr. 94/0644).
- Ook de afkoopsom van pensioen is uitsluitend belast in Thailand. Ook hier is er weer sprake van een pensioenfonds dat geen onderneming drijft in de zin van het belastingverdrag. Dat de pensioenpremies ten laste van het Nederlands inkomen zijn gebracht maakt geen verschil (Hof Den Bosch 4 december 1997, nr. 93/1486).
Volgens de redactie moet de uitzondering, tegen de achtergrond van haar totstandkoming, beperkt worden uitgelegd: bronstaatheffing is alléén aan de orde als de pensioenbetalingen rechtstreeks ten laste komen van de winst van de onderneming waarbij destijds de dienstbetrekking werd uitgeoefend. Als de bepaling zodanig wordt gelezen, heeft Nederland geen heffingsrecht.
