Een van de meest besproken en gehate Franse belastingen is la taxe sur la plus value, de vermogenswinst- of meerwaardebelasting. Deze wordt geheven bij de verkoop van tweede huizen (maisons secondaires) over het verschil tussen de aankoop- en verkoopprijs. Hij is niet verschuldigd wanneer men ten minste twee jaar in een huis zijn hoofdverblijf heeft gehad omdat het dan niet meer om en tweede huis gaat.
Frankrijk heeft het laatste jaar in korte tijd grote wijzigingen in deze belasting aangebracht. Zo is per 1 februari 2012 de periode waarin hij wordt geheven, uitgebreid van vijftien naar dertig jaar. Verder geldt vanaf 17 augustus 2012 dat ingezetenen van de EU geen 19% meer verschuldigd zijn maar 34,5%. Dat is dus een verhoging met 15,5%. Ingezetenen van landen buiten de EU betalen maar liefst 48,8%. Deze percentages zijn zo hoog geworden dat zij geen draagvlak meer kennen. Veel adviseurs worden dan ook benaderd om hiervoor zo mogelijk een oplossing te treffen.
Het is altijd lastig wanneer een structurele belasting wordt veranderd omdat het maar moet lukken om je er op in te stellen. Zo hebben veel mensen die hun huis al vijftien jaar in eigendom hadden, hun verbouwingsnota’s (die kunnen worden afgetrokken) daarna weggegooid. Dat konden zij te goeder trouw doen maar de nota’s zijn nu weer nodig. Daarvoor is echter geen oplossing getroffen, het moet per geval met de inspecteur worden opgenomen. Ook is het onzeker of de jongste verhoging juridisch wel houdbaar is omdat die uit sociale lasten bestaat en binnen de EU geldt dat deze alleen in de woonstaat kunnen worden geheven. Daar krijgt men ook zijn uitkeringen, echter Frankrijk heft nu plots sociale lasten waartegenover geen rechten staan. Volgens vele deskundigen is het dan ook zeer wel mogelijk dat deze verhoging onwettig wordt verklaard. In dat verband is het nuttig dat u, wanneer u uw huis verkoopt, een aangetekende brief aan de belastingdienst stuurt met de mededeling dat u zich het recht voorbehoudt om de 15,5% terug te eisen wanneer deze in strijd met het recht blijkt te zijn. Zonder zo’n brief zult u niet een bedrag kunnen terugvorderen.
Gebleven is dat de belasting vanaf het vijfde jaar met een percentage omlaag gaat. Eerst met maar 2% en uiteindelijk met 8% per jaar. Vroeger ging het om een vast percentage maar dat heeft men nu voor de fiscus in gunstige zin gewijzigd. Ook is gehandhaafd dat men 7,5% aan kosten bij de aankoopprijs mag optellen (tenzij u meer kosten hebt gemaakt, dan mag u een hoger bedrag optellen) en dat bij een verkoop na tenminste vijf jaar u 15% van de aankoopprijs mag optellen wegens verbouwingskosten. Ook al zou u die niet hebben gemaakt. Ook hier mag u bij hogere kosten meer optellen maar dan moet het wel gaan om echte verbouwingen en renovaties. Andere posten accepteert men niet.
De regeling kent tenslotte veel details, verfijningen en uitzonderingen. Deze hebben tot zo’n ingewikkeld geheel geleid dat niet-ingezetenen verplicht een fiscaal vertegenwoordiger moeten aanwijzen om de aangifte op te stellen en in te dienen. De kosten van deze zijn hoog en moeten door de verkoper worden betaald. Alleen bij verkoopprijzen onder de € 150.000 doet de notaris dit en die rekent hiervoor geen extra kosten. Voor meer informatie over de plus value en voor een goedkoop alternatief voor de gebruikelijke fiscale vertegenwoordigers verwijs ik u naar de artikelen op onze site.
