De procedure betreft een jonge Belgische profvoetballer in dienst van een Nederlandse eredivisieclub. Voor zijn indiensttreding bij de Nederlandse club, behoorde hij een half jaar tot de selectie van een Belgische voetbalclub die speelt op het hoogste Belgische niveau. Volgens het hof is het in dit geval lastig om de kennis, kunde en ervaring van de werknemer vast te stellen, omdat het moeilijk is om te definiëren wat de kwaliteit is van een jong voetbaltalent. Inzake een vergelijkbare casus heeft het hof in 2010 beslist dat het aanleggen van een kwantitatieve maatstaf in deze situatie het meest reëel is. Er moet dus bepaald worden hoe vaak en hoe lang de voetballer voor binnenkomst in Nederland op een niveau heeft gespeeld dat vergelijkbaar is met dat van een Nederlandse eredivisieclub. In dit geval bleek de ervaring van de voetballer in kwestie niet voldoende om te kwalificeren voor de 30%-regeling.
Hoofdlijnen 30%-regeling
De 30%-regeling is een belastingfaciliteit voor werknemers die zijn aangeworven uit het buitenland (ingekomen werknemers) en die beschikken over specifieke deskundigheid die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig is en voor werknemers die naar het buitenland zijn uitgezonden (uitgezonden werknemers). Op basis van deze regeling kan aan kwalificerende werknemers een belastingvrije vergoeding worden uitbetaald van -kort gezegd- maximaal 30% van het loon plus een vergoeding voor extraterritoriale kosten (veelal extra kosten van huisvesting buiten het land van oorsprong) plus het bedrag aan schoolgelden. De duur van de 30%-regeling is maximaal acht jaar (tien jaar tot en met 2011).
