De woningeigenaar in spé koopt in 2007 een stuk bouwgrond in Frankrijk. De bouw start daadwerkelijk in 2009 en de hoofdwoning wordt in 2012 opgeleverd. In verband met de aankoop van de grond en de aanbouw van een woning sluit hij een lening af. In 2008 trekt de woningeigenaar de rente van deze lening af omdat hij van mening is dat de woning in aanbouw als eigen woning kwalificeert. De Belastingdienst is het hier niet mee eens.
Het Gerechtshof stelt dat de woningeigenaar gelijk heeft als hij aannemelijk weet te maken dat de woning in aanbouw hem als hoofdverblijf ter beschikking staat in 2008 of de twee daaropvolgende jaren. De bewijslast rust hierbij op de woningeigenaar. In de ogen van het Gerechtshof weet hij niet voldoende aannemelijk te maken dat de woning in 2008, 2009 of 2010 de bestemming als hoofdverblijf zou hebben. Het feit dat zijn eigen woning in Nederland te koop is gezet is niet voldoende. Daarnaast is gebleken dat een deel van de te bouwen woning geschikt werd gemaakt voor verhuur. Ook het volgen van Franse taallessen kan het Hof niet overtuigen.
Commentaar
Artikel 3.111 derde lid Wet IB 2001 bepaalt dat als eigen woning ook wordt aangemerkt een woning die leeg staat of in aanbouw is en uitsluitend bestemd is om in het kalenderjaar of in een van de daaropvolgende drie jaren als eigen woning ter beschikking te staan. De bewijslast ligt bij de belastingplichtige. In de meeste gevallen zal dit geen problemen opleveren. Als er echter sprake is van bijzondere omstandigheden, zoals in de onderhavige procedure, dan zal de Belastingdienst goed in de gaten houden of aan de voorwaarden is voldaan.
Interessant detail in deze zaak is dat de woning in aanbouw niet in Nederland is gelegen. Zolang iemand Nederlands binnenlands belastingplichtig is kan ook een niet in Nederland gelegen woning in aanbouw als eigen woning kwalificeren. De rente en kosten van geldleningen zijn dan ook aftrekbaar. Na emigratie is het niet meer mogelijk om deze lasten in Nederland af te trekken.
