Door dit arrest liepen de gemeenten veel inkomsten mis. De wetgever schoot daarom de gemeenten te hulp met een zogenoemde Reparatiewet, die geldt vanaf 22 september 2011.
De belanghebbende in het arrest van deze maand vroeg op 26 september 2011 bij zijn gemeente een Nederlandse identiteitskaart aan. Hij kreeg een rekening van € 43,85 aan leges, maar was het daar niet mee eens. Er kwam een procedure en bij het Hof kreeg belanghebbende gelijk. De Reparatiewet had volgens het Hof wel een nieuw fundament mogelijk gemaakt, maar de betreffende gemeente had zijn regels niet aangepast en dus het nieuwe fundament niet gelegd. De gemeente kon dus nog steeds geen leges heffen, maar was het daar niet mee eens en stapte naar de Hoge Raad.
De Hoge Raad fluit het Hof terug. De Reparatiewet creëert volgens de Hoge Raad namelijk met ingang van 22 september 2011 voor de heffing van de leges een nieuwe fundament (nieuwe wettelijke grondslag) in de Gemeentewet. Dat werkt door in de gemeentelijke verordeningen die op de (gerepareerde) Gemeentewet zijn gebaseerd. Het is dus niet nodig dat de gemeenten nieuwe verordeningen maken en zij kunnen met ingang van 22 september 2011 gewoon weer leges heffen voor de Nederlandse identiteitskaart. Belanghebbende moest betalen.
Het arrest van de Hoge Raad kunt u vinden op rechtspraak.nl. Het arrest is uitgesproken op 27 maart 2015, zaaknummer 13/06195,ECLI:NL:HR:2015:743. Met zijn arrest volgt de Hoge Raad de conclusie van de advocaat-generaal, die kenmerk heeft ECLI:NL:PHR:2014:2252.
