De Wet inburgering en de Vreemdelingenwet eisen dat derdelanders die zich als gezinslid willen voegen bij hun partners in Nederland met goed gevolg een inburgeringsexamen afleggen vóórdat hen toegang tot Nederland wordt verleend. Zij moeten blijk hebben gegeven van voldoende kennis van de Nederlandse taal en de Nederlandse samenleving. HetVreemdelingenbesluit bevat een hardheidsclausule. De kosten bedragen 110 euro voor het lespakket en 350 euro inschrijfgeld.
K en A hadden een machtiging tot voorlopig verblijf aangevraagd. Die werd hen geweigerd omdat ze het inburgeringsexamen niet met goed gevolg hadden afgelegd. De Raad van State betwijfelde of het stellen van deze eis in overeenstemming was met de EU-richtlijn gezinshereniging, en vroeg het EU-Hof bovendien of de mogelijkheid om hierop een uitzondering te maken niet te beperkt was en of de kosten niet te hoog waren.
Het Hof oordeelt dat het principe van een voorafgaand inburgeringsexamen in overeenstemming is met de EU-gezinsherenigingsrichtlijn. De richtlijn staat namelijk toe dat de lidstaten gezinsleden slechts toegang verlenen indien zij vooraf bepaalde integratievoorwaarden hebben nageleefd. Wel eist het Hof dat het inburgeringsexamen evenredig is en dat het de integratie van deze gezinsleden vergemakkelijkt. Het Hof oordeelt in dit verband dat de verwerving van kennis van de taal en de samenleving van de gastlidstaat de communicatie tussen derdelanders en eigen onderdanen sterk vergemakkelijkt en bovendien de interactie en het vormen van sociale banden tussen hen bevordert. Het Hof volgt op dit principiële punt het standpunt van Nederland.
Het EU-Hof is wel van oordeel dat er ruimte moet zijn om rekening te houden met individuele omstandigheden. De richtlijn vereist immers een individuele beoordeling van een verzoek om gezinshereniging. Op dit punt schiet de Nederlandse regelgeving te kort. De hardheidsclausule in het Nederlandse Vreemdelingenbesluit laat volgens het Hof namelijk niet toe dat gezinsleden worden vrijgesteld van dat examen in alle situaties waarin het inburgeringsexamen hun recht op gezinshereniging onmogelijk of uiterst moeilijk maakt.
Bovendien acht het Hof de kosten verbonden aan het inburgeringsexamen te hoog. Deze kosten maken gezinshereniging onmogelijk of uiterst moeilijk voor de betrokkenen. De inschrijvingskosten moeten worden voldaan voor elke keer dat dit examen opnieuw wordt afgelegd en door alle gezinsleden. Daar bovenop komen de kosten die de betrokken gezinsleden moeten maken om naar de dichtstbijzijnde vestiging van de Nederlandse vertegenwoordiging te reizen om dat examen af te leggen. K moest bijvoorbeeld van Azerbeidjan naar Ankara reizen om het examen af te leggen.
