De Belastingdienst mocht gegevens over de spaarders opvragen zonder daarbij namen te noemen. Volgens de rechters moet het verzoek wel voldoende informatie bevatten om de betrokken rekeninghouders te kunnen identificeren. Het gaat in de zaak om een zogenoemd groepsverzoek dat de Nederlandse Belastingdienst vorig jaar heeft ingediend. De fiscus wilde informatie hebben over nog niet bij de Belastingdienst bekende Nederlandse klanten van UBS.
Eerder oordeelde een lagere rechter nog dat een dergelijk verzoek niet is toegestaan, omdat de namen van potentiële zwartspaarders niet worden genoemd. Het verzoek was daarom volgens deze rechtbank niet gericht genoeg en kon als een 'visexpeditie' worden gezien. Dat is hengelen naar informatie, zonder precies te weten wat voor informatie de andere partij heeft.
Namen
De hoogste rechters zijn het daar niet mee eens, omdat de Nederlandse autoriteiten bij UBS om aanvullende informatie zoals namen en belastinggegevens had gevraagd. Het ging om klanten waar de bank eerder onvoldoende informatie over had gegeven. Bovendien is de politieke situatie volgens de rechters gewijzigd. De onderlinge uitwisseling van gegevens is gebaseerd op een bilateraal belastingverdrag dat Zwitserland en Nederland eerder hebben gesloten.
Blij
"Het ministerie van Financiën is blij met deze baanbrekende uitspraak die helpt bij de aanpak van zwartsparen. Wij kunnen onze ingezette werkwijze met Zwitserland, waarmee nog geen ervaring was opgedaan, dus voortzetten", reageert het ministerie van Financiën.
Dit betekent dat een groepsverzoek voor informatie over rekeninghouders bij de Zwitserse bank Crédit Suisse door de Zwitserse belastingdienst verder in behandeling kan worden genomen. Ook kan het ministerie aanvullende vragen over rekeninghouders stellen en nieuwe groepsverzoeken doen.
