Voorbeeld
X heeft een laag of geen inkomen en kan dankzij de door de partner betaalde belasting de algemene heffingskorting incasseren. Twee jaar later heeft de partner een verlies dat verplicht wordt verrekend met het inkomen van dat eerdere jaar. Gevolg: de partner krijgt alle betaalde belasting terug. Terecht, zou je zeggen. X moet daarentegen de heffingskorting terugbetalen plus rente over de gehele periode van drie jaar. Dat de uitbetaling van de heffingskorting wordt teruggenomen, als gevolg van de verliesrekening is reëel. De fiscale partners, hebben beiden een nul inkomen. Dat is het systeem van de wet. Alleen, waarom moet er belastingrente betaald worden over de terugbetaalde heffingskorting? Over de belasting die als gevolg van de verliesverrekening wordt terugbetaald, wordt ook geen rente door de fiscus vergoed. De fiscale partners hebben op geen enkel moment te weinig belasting betaald over dat jaar.
Een tweede voorbeeld
Fiscale partners A en B dienen een aangifte inkomstenbelasting in met ingehouden dividendbelasting van circa € 1.000.000. De ingehouden dividendbelasting wordt toe gerekend aan A. Vrij kort na indiening van de aangifte wordt een herziene aangifte ingediend, waarbij het recht op teruggave wordt verschoven naar de partner B. Onzichtbaar voor de indieners van de aangifte, wordt - min of meer tegelijkertijd met de eerste aangifte - een voorlopige aanslag met teruggave aan A toegekend. Vervolgens krijgt A een tweede aanslag opgelegd waarbij de eerdere teruggave wordt teruggenomen. Inclusief belastingrente, te rekenen vanaf 6 maanden na afloop belastingjaar. Partner B aan wie nu de teruggave verleend wordt, krijgt uiteraard ook een voorlopige aanslag met teruggave, uiteraard zonder belastingrente. Wat A en B bezield heeft is niet duidelijk, wel dat er circa € 33.000 heffingsrente betaald moet worden, zo besliste Hof Arnhem-Leeuwarden onlangs.
Het is begrijpelijk dat de Belastingdienst niet als spaarbank mag worden gebruikt. Met een belastingrente ver boven de rente op staatsobligaties is dat slecht voor de schatkist. Alleen rente moeten betalen over een bedrag dat rechtens aan jou of je partner toekomt, is een heel andere zaak. De Nederlandse banken durven nog niet over te gaan tot een negatieve spaarrente, de fiscus doet het al sinds 1 januari 2012.
Het wordt tijd dat onze Tweede Kamer hier iets aan verandert, in plaats van naar de bekende weg te vragen in een parlementair onderzoek, waarvan de uitkomst al bij voorbaat vast staat.
