Nederland is niet heffingsbevoegd ten aanzien van in Italië gestationeerde piloot

Met de inspecteur is de rechtbank van oordeel dat geen sprake is van een in Italië gevestigde werkgever. EasyJet moet in dit kader worden gezien als één onderneming, een ‘low-cost’ vliegmaatschappij die opereert vanuit het hoofdkantoor in het Verenigd Koninkrijk. Dat zij daarbij gebruikt maakt van verschillende lokale vestigingen van waaruit de dagelijkse praktijk plaatsvindt, hangt naar het oordeel van de rechtbank samen met de grensoverschrijdende praktijk van easyJet en doet aan het voorgaande niet af. Dat belanghebbende met de vestiging in Italië zijn arbeidsovereenkomst heeft gesloten en dat daarop Italiaans recht van toepassing is en de dagelijkse werkinstructies vanuit Italië worden gegeven, zijn dan ook geen omstandigheden die maken dat sprake is van een in Italië gevestigde werkgever. Zoals belanghebbende ter zitting heeft verklaard heeft hij destijds in het Verenigd Koninkrijk gesolliciteerd en wordt vanuit het hoofdkantoor bekeken waar hij gestationeerd werd.

Anders dan de inspecteur is de rechtbank van oordeel dat er wel sprake is van een vaste inrichting in Italië. Op grond van artikel 5, lid 1, van het Verdrag is een vaste inrichting een vaste bedrijfsinrichting waarin de werkzaamheden van de onderneming geheel of gedeeltelijk worden uitgeoefend. Zoals hiervoor reeds aan de orde is geweest maakt EasyJet voor de dagelijkse praktijk gebruik van lokale vestigingen, waaronder in Italië. Belanghebbende heeft onweersproken gesteld dat in Italië een kantoor aanwezig is waar diverse (staf)afdelingen zijn gevestigd, die aldaar worden aangestuurd, dat daar in totaal 31 personen werkzaam zijn, dat van daaruit leiding wordt gegeven aan alle 891 personeelsleden die werkzaam zijn in Italië, dat alle praktische personele aangelegenheden, zoals ziekmeldingen en functioneringsgesprekken aldaar worden geregeld, dat in de boekhouding van het hoofdhuis een filiaal administratie van het kantoor in Italië is opgenomen, dat hieraan de salariskosten van het Italiaanse personeel worden doorbelast, dat dit kantoor over een eigen budget beschikt en dat hiervoor ook een eigen resultatenrekening wordt opgemaakt. Hiermee heeft belanghebbende aannemelijk gemaakt dat de lokale vestiging in Italië is aan te merken als een vaste inrichting.

Voor de vraag of de beloning ten laste van de vaste inrichting in Italië is gekomen, moet naar het oordeel van de rechtbank worden gekeken naar artikel 7 van het Verdrag, zoals ook overwogen in de uitspraak van rechtbank Den Haag d.d. 23 februari 2016 (ECLI:NL:RBDHA:2016:3520), en niet, zoals de inspecteur voorstaat, naar artikel 8 van het Verdrag. Bepalend is dan of de beloning toegerekend dient te worden aan de vaste inrichting, dat wil zeggen aan de arbeid die ten behoeve van de vaste inrichting is verricht (zie Hoge Raad d.d. 23 november 2007, ECLI:NL:HR:2007:AY8549). Nu niet in geschil is dat belanghebbende zijn dienstbetrekking in Italië heeft uitgeoefend, moet de beloning op grond van artikel 7 van het Verdrag worden toegerekend aan de vaste inrichting in Italië.

Gelet op hetgeen overwogen in 4.9 is niet voldaan aan de voorwaarden van artikel 15, lid 2, van het Verdrag. Dit heeft tot gevolg dat op grond van het eerste lid van artikel 15 van het Verdrag het heffingsrecht wordt toegekend aan de werkstaat, Italië, zodat Nederland ter zake van het loon uit Italië een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting dient te verlenen. Aan het meer subsidiaire standpunt van de inspecteur wordt niet toegekomen.

Bron