Beide landen implementeren nationale wetgeving om gedurende een beperkte periode (één jaar na een no-deal-Brexit) te vermijden dat in grensoverschrijdende situaties tussen Nederland en het Verenigd Koninkrijk sprake zal zijn van dubbele verzekering of geen verzekering. Dit kan niet worden gerealiseerd door het opnemen van een aanwijsregel in nationale wetgeving, aangezien het onmogelijk is om nationaalrechtelijk te bepalen dat iemand onderworpen is aan de wetgeving van een ander land.
Het is echter wel mogelijk om in beide landen wetgeving te implementeren met als doel de kring van verzekerden van de sociale zekerheidswetten zo te bepalen dat de verzekeringspositie op basis daarvan dezelfde is als die zou gelden in het geval het Verenigd Koninkrijk niet zou zijn uitgetreden en de Europese regelgeving op het gebied van sociale zekerheid nog van toepassing zou zijn. Het ontwerpbesluit regelt dit aan Nederlandse zijde.
Voorwaarde
Het hierboven beschreven doel wordt alleen bereikt als het VK nationale wetgeving met eenzelfde strekking implementeert. Daarom is dit een voorwaarde voor de vaststelling en inwerkingtreding van dit besluit. Deze vormgeving kent zijn nadelen. De implementatie berust immers op twee verschillende – al zij het gelijkstrekkende – stukken nationale wetgeving. Verdragen of verordeningen geven een betere garantie voor de uniforme toepassing.
Beperkte looptijd
De looptijd van deze regeling is mede daarom beperkt tot een jaar vanaf de datum van een no-deal-Brexit. Gezien zijn aard ziet deze regeling niet alleen op bestaande gevallen die al op de datum van een no-deal-Brexit gebruik maken van het vrije verkeer, maar ook op nieuwe grensoverschrijdende situaties met het VK die na de terugtrekking van het VK gedurende de looptijd van deze regeling ontstaan.
Meer informatie: Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, 31 oktober 2019, Staatsblad 2019, 377
