Werknemer blijft in Nederland verzekerd voor de sociale zekerheid op grond van het Chinees-Nederlandse socialezekerheidsverdrag

De rechtbank volgt verweerder ook niet in diens stelling dat op grond van het Unierecht en het arrest SF toepassing van het socialezekerheidsrecht van het woonland is aangewezen vanaf het moment van eisers detachering naar China. De casus in het arrest SF verschilt namelijk van eisers situatie. Zo was in het arrest SF geen bilateraal verdrag aan de orde tussen het vestigingsland van de werkgever en het land waar de werkzaamheden feitelijk werden verricht. Reeds gelet op dit verschil ziet de rechtbank onvoldoende reden om aan te nemen dat de uitspraak in de zaak SF moet worden toegepast op de periode in geding in eisers situatie. Overigens merkt de rechtbank nog op dat de zeevarende in het arrest SF uitsluitend werkte buiten het grondgebied van de Europese Unie, terwijl eiser zowel vóór als ná zijn detachering in Nederland werkzaam was.

Toepassing van artikel 11, derde lid, onder e, van de Verordening gedurende het jaar van eisers detachering, zoals door verweerder aangevoerd, zou in dit geval bovendien leiden tot een resultaat dat in strijd komt met de aan de Verordening ten grondslag liggende doelstellingen. Het zou namelijk betekenen dat eiser in de periode in geding niet langer in Nederland is verzekerd, maar (uitsluitend) gedurende dat jaar wordt onderworpen aan de Belgische socialezekerheidswetgeving en – naar mag worden aangenomen – ook aan de Chinese socialezekerheidswetgeving met alle bijbehorende administratieve lasten. Met deze wisseling van wetgeving wordt afbreuk gedaan aan het doel om zo veel mogelijk permanente socialezekerheidsbescherming te bieden door toepassing van één socialezekerheidswetgeving, en om cumulatie en versnippering van uitkeringen en premies te voorkomen. Ook zou het afbreuk doen aan het werklandbeginsel, dat op grond van de Verordening als hoofdregel geldt, en dat erop is gericht dat voor werknemers die in hetzelfde land werkzaam zijn dezelfde socialezekerheidswetgeving geldt en dezelfde premies verschuldigd zijn. Het zou bovendien ertoe leiden dat het vrij verkeer van werknemers wordt belemmerd, aangezien de nadelen die eiser en zijn werkgever ondervinden, niet gelden voor in Nederland wonende collega’s van eiser die door de werkgever naar China worden uitgezonden. Ook dit alles staat aan toepassing van artikel 11, derde lid, onder e, van de Verordening in de weg.

Bron