Verdeling buitenlands vermogen in box 3 voor aftrek elders belast niet in strijd met keuzerecht fiscaal partners

De rechtbank is van oordeel dat verweerder voor de berekening van de aftrek terecht is uitgegaan van een aan eiser toe te rekenen deel van de waarde van de onroerende zaak van € 118.509, zijnde 79% van de totale waarde van de onroerende zaak. De waarde van de onroerende zaak is immers de waarde van de onroerende zaak zoals die is begrepen in het aandeel van eiser in de gezamenlijke rendementsgrondslag. Met het begrip grondslag wordt namelijk de grondslag van de afzonderlijke belastingplichtige bedoeld en niet de gezamenlijke grondslag. Eiser en zijn echtgenote hebben de keuze gemaakt om de gezamenlijke rendementsgrondslag te verdelen en die keuze brengt automatisch mee dat ook de waarde van de in Frankrijk gelegen onroerende zaak in diezelfde verhouding onderdeel uitmaakt van hun afzonderlijke rendementsgrondslag. Dit volgt uit het systeem van de heffing in box 3.

9. Naar het oordeel van de rechtbank is geen sprake van een schending van het in artikel 2.17, tweede lid, van de Wet Inkomstenbelasting 2001 opgenomen keuzerecht op grond waarvan fiscale partners de gezamenlijke grondslag sparen en beleggen mogen verdelen tot de aanslag onherroepelijk is geworden.

Dat keuzerecht heeft namelijk betrekking op de gezamenlijke grondslag sparen en beleggen en niet op de afzonderlijke vermogensbestanddelen die deel uitmaken van die grondslag. Totdat de aanslag onherroepelijk is geworden, staat het eiser en zijn echtgenote vrij om de gezamenlijke grondslag zo te verdelen dat de meest gunstige belastingdruk ontstaat. Dat de verdeling in eenzelfde verhouding doorwerkt naar de aftrek wegens ‘elders belast’ is daarbij een gegeven waarbij eiser en zijn echtgenote bij het maken van hun keuze, en het berekenen van de meest gunstige verdeling, rekening kunnen houden.

Bron