De arts heeft een dubbele nationaliteit (de Oostenrijkse en Liechtensteinse nationaliteit) en woont in Oostenrijk. Hij oefent op zelfstandige basis beroepswerkzaamheden als arts uit, zowel in Oostenrijk als in Liechtenstein.
Als hij ook in Zwitserland als arts aan de slag gaat, verzoekt hij het Oostenrijkse autoriteiten te verklaren dat hij onder de Oostenrijkse sociale zekerheid valt. De Oostenrijkse SVS weigert om de verklaring af te geven, omdat onder andere een overeenkomst ontbreekt die zowel de EER-lidstaten als Zwitserland bestrijkt. De werkzaamheden van de arts zouden dan afzonderlijk onderworpen moeten worden aan de wetgeving van elk van deze staten.
Als hij ook in Zwitserland als arts aan de slag gaat, verzoekt hij het Oostenrijkse autoriteiten te verklaren dat hij onder de Oostenrijkse sociale zekerheid valt. De Oostenrijkse SVS weigert om de verklaring af te geven, omdat onder andere een overeenkomst ontbreekt die zowel de EER-lidstaten als Zwitserland bestrijkt. De werkzaamheden van de arts zouden dan afzonderlijk onderworpen moeten worden aan de wetgeving van elk van deze staten.
De Oostenrijkse rechter stelt prejudiciële vragen in deze zaak. Het Hof van Justitie EU oordeelt dat EG-Verordening 1408/71 en EG-Verordening 883/2004 van toepassing zijn op de situatie van de arts, die in Oostenrijk (EU-lidstaat) en Liechtenstein (EER-lidstaat) al zelfstandige beroepswerkzaamheden verricht en vervolgens ook in Zwitserland zelfstandige beroepswerkzaamheden gaat verrichten.
Het Hof merkt vervolgens op dat de toepasselijke socialezekerheidswetgeving afzonderlijk moet worden vastgesteld: eerst op grond van de EER-Overeenkomst en vervolgens op grond van de Overeenkomst tussen de EG en Zwitsersland.
